MILLIY STATISTIKA QO‘MITASI

Odam tushunishi iloji yoʻq narsani ham tushunmogʻi kerak: aks holda u haqda bosh qotirmagan boʻlar edi.

Munosib xulqli kishi soʻzlarni shoshilmasdan soʻylagani maʼqul va ishlarni jadal ado etmogʻi afzal.

Kitoblar bizning eng soʻnggi doʻstlarimizdir, ular bizni aldamaydi, hamisha yonimizda turadi va keksayganimizda ham malomat qilmaydi

Hamisha haq boʻlishga intilish — aqlning tarbiya topmaganligi belgisidir.

Adabiyot atomdan kuchli, lekin uning kuchini oʻtin yorishga sarf qilish kerak emas.

Odamgarchiligi bor mard kishi oʻzidan va oʻziniki ekanligiga hech kim tortishib oʻtirmaydigan narsadan boshqasiga egalik qilmaydi.

Ota-onangiz tirik ekan, ulardan uzoq ketmang. Agar borish zarur boʻlib qolsa, qayerga borishingizni ularga maʼlum qilib keting.

Kitoblar jonsiz, ammo sodiq doʻstlardir.

Asossiz ish, nimaga qaratilganidan qatʼi nazar, doimo inqiroz bilan tugaydi.

Iqtidoring yetmagan ishni qilma, sababsiz oʻzingni donishmand bilma.

Erkinlik, bu — yolgʻon gapirmaslik huquqidir.

Gap qancha yaxshi boʻlsa, u shuncha qisqa boʻladi

Mukammallik chegara bilmaydi.

Sevmaganga chumoli ham yuk, sevganga fillar ham chumolidek gap. Agar inson oshiq boʻlsa va ishonsa togʻni ham yelkasida tashiy oladi.

Oʻz yovin parvarish qilgan odam xom, Jahonda chiqarar axmoq degan nom.

Hoʻkizga hech qachon oldi tarafidan yaqinlashma. Eshakka hech qachon orqa tarafidan yaqinlashma. Ahmoqqa esa hech qaysi tarafidan yaqinlashma.

Biz odamni nimani bilishiga qarab emas, nimadan quvonishiga qarab anglaymiz.

Yoʻl yamonu yaxshisidan yema gʻam, Bismilloh, degilu qoʻygʻil qadam.

Buyuk shaxslar goʻzal nutqlar vositasida emas, oʻz mehnatlari va ularning natijalari orqali shakllanadi.

Onore de Balzakning dongʻi va mahorati oʻquvchini ushlab turadi, deb oʻylayman.

Haqiqiy boylik – hayotning oʻzi va qizgʻin faoliyatdir

Begona tilning grammatikasi avaxtasiga tushgan fikr oʻzining har qanday maʼnosidan mahrum boʻlibgina qolmaydi, balki oʻquvchini kalom tuygʻusidan bezdiradi, soʻzning taʼsirchanlik, safarbarlik kuchini qirqadi… Soʻz oʻzining soʻzligidan mahrum boʻlib, his-tuygʻusiz shartli tamgʻaga aylanadi.

Adabiyot hamisha maʼnaviyatning oldingi qatorida borgan va shunday boʻlishi kerak.

Bir shoir oʻqidi bemaza gʻazal, Dedikim, alifsiz yozdim, bu aʼlo. Dedimki, eng yuksak sanʼat boʻlurdi, Sheʼring soʻzlari ham boʻlmasa aslo.

Odam nimadan hayratlansa, oʻshani koʻngliga yaqin oladi.

Hayot u haqda yozish uchun emas, balki uni yashab oʻtish uchun berilganini men yoddan chiqarmaslikka harakat qildim. Tabiat menga nimani ravo koʻrgan boʻlsa, barchasini sinab koʻrishga urindim. Ijodga esa, oʻzimning birdan-bir maqsadim deb emas, insoniyatga xos boshqa faoliyat turlari bilan uygʻunlikda olib boriladigan bir soha sifatida qaradim.

Najib Fozil kemada kitob oʻqib ketayotgan ekan. Muxlislaridan biri yaqinlashib: — Ustoz, dunyoga paygʻambar yuborishning nima keragi bor edi? Alloh aql berib qoʻyibdi, yoʻlimizni oʻzimiz ham topib olardik, — debdi. Najib Fozil kitobdan bosh koʻtarmay javob beribdi: — Kemaning nima keragi bor. Dengizdan oʻzing suzib oʻtaver!..

Inson qoʻlidagi turli-tuman qurol-yaroq, asbob-uskunalar orasida eng gʻaroyibi, shubhasiz, kitob sanaladi. Qolganlarini uning jismoniy davomi, deyish mumkin. Mikroskop va teleskop — koʻzning davomi, telefon — ovozning, omoch va qilich — qoʻlning. Biroq kitob — butunlay boshqa narsa, kitoblar — xotiralar va tasavvurlarning davomidir.

Oʻz shajarang bilan faxrlanarkansan, avlodingni ham shunday imkoniyatdan mahrum qilma.

Hayot – maktab, ammo uni tugatishga oshiqmaslik kerak.

Yashash uchun hech qanday natija bermaydigan kurash gʻoyaviy kurashdir.

Hozircha bironta yoʻlovchi avtomashinani bosib ketgani yoʻq, ammo shunga qaramay negadir mashina egalari norozi.

Aqlli boʻlib koʻrinish gʻalatidir, chunki: – sheʼriyatni tushunadigan ayol gʻiybatlarga sabab boʻladi; – sharob chashnagiri boʻlgan buddaviy rohib ichgan qasamini buzib qoʻyadi; – oʻqish-yozishni biladigan, savodxon xizmatkor xato qilib, xoʻjayinidan gap eshitadi.

Taraqqiyotga ishonish taraqqiyotga erishilganiga ishonish degani emas. Yoʻqsa bu ishonch deb atalmagan boʻlur edi.

Bir oʻzing yakunlashing mumkin boʻlgan ishga yordamchi talab qilma.

Oxirigacha aytilmagan fikrgina eslab qolishga arziydi.

Har bir hilqatning oʻz goʻzalligi bor, biroq har kim ham uni koʻra olmaydi.

Men hamisha shunday fikrdaman: mening ichki va tashqi hayotim olamdan oʻtib ketgan va hozir tirik boʻlgan boshqa odamlarning fikrlari, ishlariga asoslangan. Men ulardan olgan va olayotgan darajada oʻzimdan maʼnaviy meros qoldirishim kerak.

Fransuz adibi Floberdan keyin Tolstoy, Yakobson va DʻAnnunsio yaxshi romanlar yozdi.

Boʻlmasa ishq, ikki jahon boʻlmasin, Ikki jahon demaki, jon boʻlmasin

Ilmiy kitobni insoniy tilga “oʻgirilsa”, butun maʼnosi va taʼsiri yoʻqoladi. Ilm boʻlmay qoladi. Vassalom.

Oliyjanob odam xavfsizlikda ham xatarni, toʻqlikda ham yoʻqlikni unutmaydi. Tartib hukm surgan paytda tartibsizliklar boʻlishini nazardan qochirmaydi. Bunday odam zinhor xavf ostida qolmaydi, demakki, uning vatani ham, xalqi ham bexatar.

Tabiatga yaxshilab nazar soling, shunda koʻp narsalarni chuqurroq anglaysiz.

Ezgu shuhrat boylikdan afzal.

Davlat ishlarining toʻqqiz ulushi kengash, tadbir va mashvarat, qolgan bir ulushi esa qilich bilan bajo keltirilur.

Qanchalik keng boʻlmasin, biror-bir akvarium, biror-bir sunʼiy suv havzasi dengizdagi tabiiy sharoitni yarata olmaydi.

Odam maqsadlari kattargani sari ulgʻayib boradi.

Nasriddin Xoʻjadan soʻradilar:-Xoʻjam! Shu, dunyo necha chaqirim kelarkin? Shu asno yonlaridan tobut koʻtarib oʻtdilar. Nasriddin Xoʻja tobut tomonga ishorat qildi: -Ana undan soʻranglar, oʻlchash ishini bitirib qaytyapti!..

Ehtiroslar—kemalarning yelkanlarini toʻldiradigan shamol. Baʼzan u kemalarni choʻktiradi, lekin yelkansiz kemalar ucholmaydi. Safro insonni gʻam va kasal qiladi, ammo safrosiz u yashay olmaydi. Bu dunyoda hamma narsa zarur va hamma narsa xavfli.

Qalbingni kin va hasad ila kirlatma. Chunki ularni yuvib ketkazolmaysan

Gapirmagan gaping ichingda nihon, Har tomon yoyilar aytganing zamon.

Kuchini koʻrsataveradigan odam kuchsizligini isbotlaydi, xolos

Hammani birday yaxshi koʻr, bu muhabbatdan oʻzing ham chetda qolma.

Agar hamma ishning qalovini topsang; goʻzal narsani koʻrib, shunga oʻxshashga harakat qilsang; huda-behudaga qarz koʻtaravermasang; uydagi ayollar ahil boʻlsa, albatta, boyib ketasan.

Dunyoda qanday qilib shodlanish mumkin? Basharti faqat sen uning ichiga qochib kirsang.

Afsonaviy hayot uchun ham oʻlimdan boshqa yakunni oʻylab topib boʻlmaydi.

Kimki isrofni bilmasa, azobni bilur.

Agar qilmadi el himoyat senga, O’zingdin kerakdir shikoyat senga.

Aristotel mening nazdimda, hamma zamonlarning eng buyuk mutafakkiri. Uning asarlarida hamma narsaga aniq va oddiy ta’rif beriladi. Keyinchalik esa uning fikrlari asosida tom-tom kitoblar yozildi.

Bizning dunyoimiz yashash uchun xavfli joy. Ayrimlar yomonlik qilayotgani uchun emas, qolgan barcha buni jim kuzatib turgani uchun.

Tilning g‘aribligi — tafakkurning qashshoqligidan.

Jarohatlarni unut, lek zinhor yaxshilikni yodingdan chiqarma.

Vaqtni qoʻlingda tut! Har bir soat, har bir daqiqani asra. Nazorat qilmasang, kaltakesakday sirgʻalib qochib ketadi. Har bir lahzani halol va munosib amallar bilan beza! Vaqtga salmoq, mazmun va nur bagʻishla.

Dengizni ichib (qoʻldan kelmas ishni bajarib) boʻlmaydi.

Yaxshilarga yaxshilik qildim, yomonlarni esa oʻz yomonliklariga topshirdim. Kim menga doʻstlik qilgan boʻlsa, doʻstligi qadrini unutmadim va unga muruvvat, ehson, izzatu ikrom koʻrsatdim.

Odam ahmoqlik qilishni istaganidagina aqlidan foydalana boshlaydi.

Sanʼat insonning ezgulikka, haqiqatga, komillikka yetaklaydigan gʻayriixtiyoriy va azaliy intilishining eng goʻzal, eng qatʼiy, eng quvonchli va ezgu timsolidir.

Boyazid Bistomiy hazratlaridan: -Siz suv ustida yurar emishsiz. Qanday qilasiz? – deb soʻradilar. -Bir quruq yogʻoch ham suvda yuradi. Biz yogʻochcha boʻlmadikmi?!

Koʻlmak yelvizakda ham chayqalaveradi. Ummonlarning toʻlqini muhabbatning mahobatidandir. Angladimki, teran va asrorangiz boʻlgan narsalar sokin boʻladi. Angladimki, sokin boʻlgan nasalar teran va haybatli boʻladi.

Gapirmagan gaping ichingda nihon, Har tomon yoyilar aytganing zamon.

Pessimizm qalb alkogolizmining bir koʻrinishidir.

Bizning qoʻrquvimiz – dushmanlarimiz mardligining manbasidir.

Oliyjanoblik va yumorni sarf qilmasdan turib saqlab boʻlmaydi.

Yolgʻonchilar musobaqasida toʻgʻri gapni aytgan odam birinchi oʻrinni oldi.

Oʻn barobar boyib ketsangda, hayot tarzingni oʻzgartirma.

Oʻn barobar boyib ketsangda, hayot tarzingni oʻzgartirma.

Kimki dunyoda oʻz yaqinini sevsa, bu dunyoda faqat oʻzinigina sevadigan odamga qaraganda katta ham, kichkina ham boʻlmagan adolatsizlikka yoʻl qoʻyadi. Faqat bir savol qoladi: birinchisi mumkinmikan?

Menga ne yoru ne oshiq havasdur, Agar men odam ersam, ushbu basdur.

Shuhratim oshgani sari siyqalanib boryapman. Afsuski, bu – juda keng tarqalgan holat.

Koʻp tilshunos olimlarimizning bisoti — tili sanoqli atamalar majmuasidan iborat. Shu bisotdan tashqarida ular — yoʻq.

Oliyjanob odamning izlagani – oʻzi, pastkashning qidirgani esa oʻzgalar.

Haqiqiy dushman oldida senda cheksiz mardlik paydo boʻladi.

Azob-uqubat koʻrmagan odam bir umr yosh bola boʻlib qolaveradi.

Agar sen biror narsani oʻylab topa olsang, uni bajarishga ham qodirsan.

Haqiqiy boylik – hayotning oʻzi va qizgʻin faoliyatdir.

Barcha sanʼatlar kishidan uzoq mashqni, oʻz ustida muntazam ishlashni talab qilsa, yoqimtoy boʻlish sanʼati faqat bir narsani — xohishni talab qiladi.

Azob aybsizlarni ham aybliman deyishga majburlaydi.

Faqat oʻlimgina azob-uqubatlarni hurmatlashga oʻrgata oladi.

Yo asling kabi koʻrin, yo koʻringaning kabi boʻl.

Iztirob hayotdagi barcha qadrli narsalar: kuch-quvvat, aql-farosat, muhabbat uchun toʻlovdir.

Zulmni murosasiz yomon koʻradigan kishigina ezgulikni cheksiz sevishi mumkin.

Aql ulugʻlikka etadi payvand, Aqlsizning doim oyogʻida band.

Toʻrtta narsa toʻrt narsaga olib boradi: 1) Jim turish salomat boʻlishga. 2) Yaxshilik qilish ulugʻ boʻlishga. 3) Saxovat koʻrsatish ustun boʻlishga. 4) Shukr qilish ziyoda boʻlishga.

Buyuk kishilar hech qachon maddohlik qilmaydilar. Xushomad — mayda odamlarning ishi, ular oʻzlari havas qilgan atoqli shaxslarning hayotiy muhitiga kirib olish uchun yana ham maydalashishga tayyor kimsalardir.

Qadimda kam soʻylashardi, oʻz soʻzlarining ortidan yetolmay qolishdan qoʻrqishardi.

Hatto qaroqchilar toʻdasi ham qandaydir axloq talablariga rioya etishi kerak; ular butun dunyoni talashlari mumkin, lekin bir-birlarini emas.

Iroda inson bolasining oʻziga xos sifatidir, aql esa irodani boshqarish uchun oʻzgarmas qoidadir.

Shoir bizni yurak yutib botinimizga — ruhiyatimiz qaʼriga nazar solishga va unda siyratimizni oʻzimiz tasavvur etgandek emas, balki aslida oʻzimizning kim ekanimizni aniq koʻrishga daʼvat etadi.

Baxtsizlik bir oʻzi kelmaydi, uning ortidan quvonch koʻrinish beradi.

Garchi asrlar mobaynida turli-tuman mexanizmlar yasashni oʻrganib olgan boʻlsak-da, ammo adabiyot qanday yaratilishini tushunib yetganimizga shubham bor.

Zakovatli insonni hayotga buyuk ehtiromidan ham tanib olsa boʻladi.

Jeyms Joys adabiy hodisa, endi u takrorlanmaydi, u mutlaqo benazir. Joysning maktabi boʻlmasligi mumkin, biroq uning jahon madaniyati va adabiyotidagi mavqei beqiyos.

Isteʼdodli shoir olomonni qoyil qilish uchun urinmagani maʼqul.

Buyuk adiblar, allomalar, shoirlarning asarlari faqat chiroyli soʻzlari, tilining jozibaliligi bilangina emas, balki mardona ruhi bilan goʻzal va qimmatlidir. Ulugʻ adiblar asarlaridagi maʼnolarni bir oʻqishda ilgʻab olish mushkul, buning uchun ularning ijodini chuqur oʻrganish lozim boʻladi.

Adabiyotni bizning ichki his-tuygʻularimizning amalga oshishiga boʻlgan ehtiyojimiz paydo qiladi. Kitob jamiyatga taʼsir koʻrsatadimi, yoʻqmi — bu boshqa masala, bu savolning javobi uning muallifiga mutlaqo bogʻliq emas.

Tabiatdan, xuddi fotograflardek, nusxa koʻchirmaslik kerak. Odam yurishga taqlid qilishni oʻylab gʻildirakni kashf etdi. Bu bilan u, oʻzi bilmagan holda, syurrealistik harakatni amalga oshirdi.

Mard yoki qoʻrqoq odamning harakatlari va qoʻshiqlariga kelsak, adolat yuzasidan shuni tan olib aytish joizki, mardlarda ular goʻzal va jozibali, qoʻrqoqlarda esa xunuk va jirkanchlidir.

Kattalar ertakni haqiqatga, bolalar esa aksincha – haqiqatni ertakka aylantiradilar.

Yerning tortish kuchi hamma joyda bir tekisda emas: mansab orom kursilarida u sezilarli darajada kuchliroq. dfsdf

Muhabbat umrda bir marta keladi. Yoqtirish esa, bir necha marta. Sen bularning orasini aralashtirma, tagʻin nadomat qilib yurmagin.

Faqat oʻzing yaxshi oʻrgangan, yaxshi biladigan narsalar haqida yozish, yozganda ham samimiy va rost yozish kerak; tasvirlangan holat inson qalbini oʻrtab yuborsin, voqelikni baholashga yordam bersin, oʻquvchi boshidan kechirgan voqelikning bir qismiga aylanib qolsin.

Tarixchi olim bilan shoir oʻz asarlarini biri vaznsiz, ikkinchisi vaznga solib yozishi tufayligina bir-biridan farqlanmaydi. Agar Gerodotning asarlari sheʼriy vaznga solib yozib chiqilsa ham baribir tarixiy asarligicha qoladi.

Hayotdan hamma narsani olgach, uni qashshoqlikda ayblama.

Har xil usulda suzadilar, bir xil usulda choʻkadilar.

Soʻz bilan xafa qilish, lugʻat bilan esa mayib qilish mumkin.

Bor narsalarga qanoat qil.

Chinakam doʻstlik izhori dil uchun emas, tinglash uchundir.

Oliy odam uch holatda oʻzini saqlay oladi: yoshlikda hirsdan, kuchga toʻlganda janjaldan, keksalikda ochkoʻzlikdan.

Hissiyot olamidan tashqaridagi barcha narsalarni til faqat ishora qilish bilangina izhor eta oladi, ammo unga eng yaqin boʻlgan ifodani ayta olmaydi, chunki til hissiyot olamiga muvofiq holda faqat bor boʻlgan moddiyatlar va ular bilan bogʻliqlarnigina taʼrif eta oladi.

Qizingni ayollar bajaradigan ishlarga; muloyimlik va hurmat-ehtiromga; oʻqish va hisob-kitobga; ehtiyotkorlikka; oʻziga qarab yurishga (ozodalikka); gʻiybatga berilmaslikka; xizmatkorlarni hurmat qilishga oʻrgat.

Iloji boricha kam uxla.

Senga umrboqiylik haqida gapirishayotganda soatingga qarayverma.

Meni men istagan oʻz suhbatigʻa arjumand etmas, Meni istar kishining suhbatin koʻnglum pisand etmas.

Odamlarni hech qachon rosmana kitobiy tilda gapirishga undash kerak emas. Busiz ham hammayoqda — “sidirgʻavozlik”. Har kim oʻz tilida “chugʻurlashsin”. Bir xil qiroat, jonni oʻrtaguvchi bir xil “toat-ibodat” jonga tegdi… Juda! Majlisda, darsda, uyda, hatto toʻy-hasham, maʼrakada — chuchmal gaplar, yolgʻon-yashiq uydirmalar… Qachongacha!

Fikrlamay ilm olmoq – behudalik; bilim bilan sugʻorilmagan tafakkur esa xatardir.

“Yozuvchi boʻlishdan avval oʻquvchi boʻlish kerak”. Bu – aksioma. Zero, Abdulla Qodiriy taʼkidlaganidek, “Yozuvchi birovni takrorlab qoʻymaslik uchun ham oʻqishi kerak”. Agar tarixga nazar tashlansa, koʻplab buyuk adiblar mutolaa orqali mahoratini oshirganini koʻrish mumkin. Jumladan, men ham.

Bizni ezgu oʻy va amallarga yoʻllovchi yagona vosita – buyuk va maʼnaviy pokiza insonlar timsolidir. Odamga biror narsani oʻrgatishning yagona oqilona yoʻli – misol keltirishdir.

Oʻzingiz orzu qilgan kishi boʻlishingiz uchun hech qachon kech emas.

Bekorchining tanasi qanday zaiflashayotganiga, suvi harakatsiz koʻlning sasiyotganiga boq.

Men siyqasi chiqqan mavzudan qoʻrqmayman. Hayotning oʻzi toʻlasicha siyqalik. Axir har birimiz yashaymiz va oʻlamiz, bir kunda uch mahal ovqatlanamiz, sevamiz va sevmay qoʻyamiz.

Imkonsiz tuyulgan ishlarni uddalashni muvaffaqiyat deyish mumkin.

Tasavvur bilimdan koʻra koʻproq ahamiyatga ega. Bilim biz hozir biladigan va tushunadigan narsalargagina tayanadi. Tasavvur esa butun olamni va biz qachonlardir tushunadigan, bilib oladigan narsalarni ham qamraydi.

Har mamlakatda adolat eshigini ochdim, zulmu sitam yoʻlini toʻsdim.

Oʻrtamiyona damduz boʻlish, yaʼni sir saqlay bilish — irodali kishi fazilatidir. Ruhan baquvvat kishi, ortiqcha sir-sinoatga berilmaydi.

Adabiyotga sadoqat va eʼtiqod masalasi avvalo soʻz sanʼatining kelajagi toʻgʻrisida qaygʻurishdan boshlanadi.

Agar biror fikr butun vujudingni qamrab olgan boʻlsa, u seni har qadamda taʼqib etadi, hatto havoda ham uning hidini sezasan.

Tejamkorlik xasislik degani emas.

Ishonchim komilki, go‘zallik sirini kashf etish nasib qilganda, tabiatning irodasini anglash imkoni tug‘ilganda — ana shunda yashashdan maqsad ham to‘la oydinlashadi.

Haqiqat va adolat bilan to‘g‘ri siyosat yurgizmagan har bir rahbar va boshliq qattiq azob-uqubat va baloga giriftor bo‘lur.

Orzular ushalganda eng yaxshi narsalar ortda qoladi.

Oʻz topqirligidan zavqlanib kulgan kishining askiyasi kuchini yoʻqotadi.

Oʻzining aybini bilganda odam,Boshqalar aybini soʻzlamasdi ham.

Insonga bir marta beriladigan hayotda u umridan, oʻtgan kunidan qoniqib yashashi kerak. Vijdoniga xilof ish qilmay yashasa – bundan ulugʻ baxt yoʻq. Har bir aytgan soʻzing, ishing oʻzingning xohishingga muvofiq boʻlsa – eng katta baxt shu.

Bir kishi Hasan Basriy (q.s.) hazratlarining oldilariga kelib: “Falonchi sening haqqingda falonday pistonday nomaʼqul gaplarni gapirdi”, debdi. -Qachon? -Bugun. -Qaerda? -Uyida. -Uning uyida nima qilayotgan eding? -Ziyofatga boruvdim. -Ziyofatda nima yeding? Xaligi kishi sakkiz xil taomning nomini sanadi. Shunda Hasan Basriy (q.s.): -Oʻsha odamning sakkiz xil taomi qorningga sigʻdiyu bir ogʻiz soʻzi sigʻmadimi? Tur, ket bu yerdan! – dedilar va gʻiybatchini dargohlaridan quvib chiqardilar.

Choʻqqiga chiqayotgan odam yiqilishni niyat qilmaydiku, kurashdingmi yengishing shart.

Soʻzlar haqiqat emas, bor yoʻgʻi ogʻizdan chiqqan tovushlardir. Haqiqatni anglamoq uchun yashamoqqa ehtiyoj bor.

Oʻzgaga qilgan muruvvatingni doʻstga ham, dushmanga ham maqtanma.

Oʻgʻlingni oʻrgat: bobolarning yaxshi ishlariga; soʻz berdimi – bajarishga; halollik va hayolilikka; olti sanʼat turini mukammal bilishga; dunyoga keng qarashga; sobit irodali boʻlishga; bir ishga kirishar boʻlsa, obdon oʻrganishga.

Haqiqat yoʻli yerning ustidan biroz balandlikda tortilgan arqon boʻylab oʻtadi. U unda yurishdan koʻra koʻproq u toʻgʻrida xayol surishga moʻljallanganga oʻxshaydi.

Oʻzing uchun iloji boricha koʻp mashgʻulot oʻylab top.

Oʻzingdan ketganingda qaytib kelishni unutma.

Oliy odamning nutqi sokin, harakati joʻshqin boʻlur.

Bekorchilikdan aqliy va jismoniy lanjlik kelib chiqadi.

Odamni barbod qilish uchun koʻp narsa kerak emas, shunchaki u qilayotgan ish hech kimga kerak emasligiga uni ishontirish kerak, xolos.

Agar mantiqqa bogʻlanib qolganimizda, kelajak bizga afsus-nadomatlar olib kelardi. Mantiqdan muhimroq narsalar bor. Biz odamlarmiz. Eʼtiqod va umidga egamiz, mehnat qila olamiz.

Agar bolalaringiz aqlli boʻlishini istasangiz, ularga ertaklar oʻqib bering. Agar yanada aqlliroq boʻlishlarini xohlasangiz, undanda koʻproq ertak oʻqib bering.

Kimki nokamtarlik bilan yolgʻon soʻzlar ekan, uning jimjimador soʻzlari faqat va faqat musibat keltiradi.

Shoir ijodiy toʻqimalari sabab emas, ilohiy iqtidor tufayli dunyoga keladi.

Hech kimga gʻazab bilan qattiq muomala qilmadim va hech bir ishda tanglik qilmadim, toki Tangri taoloning gʻazabiga duchor boʻlmayin va ishimni buzib, holimni tang aylamasin deb.

Baxt oʻzini tiya oladigan odamlarga nasib etadi. Orzularing amalga oshishini istasang, ularni tiyib tura bil.

Minnatdorlik eng tez unutiladigan narsadir

Yillar hamma narsani, hatto xotirani ham olib ketadi

Yaxshi gaplarni koʻpchilik gapirishi mumkin, lekin tinglay oladiganlar kam, sababi, u aqlning kuchini talab etadi.

Ishni tezroq tugallash harakatida boʻl.

Indamas itdan, tinch oqar suvdan qoʻrq.

Qilmoqchi boʻlgan ishlarini qilmasdan qoldirmasinlar. Agar biror ishni qilmaslikka soʻz berar ekanlar, yaqiniga ham yoʻlamasinlar. Xotirdan chiqmasinkim, Tangri taolo jasur kishilarni ardoqlaydi.

Odam mashgʻulot zallarida chempion boʻlmaydi. Chempion boʻlish uchun ishni ruhiyatdan boshlash kerak – istak, orzu va oʻz gʻalabasini aniq-tiniq his qilishgina kishini maqsadiga eltadi.

Qadimda ezgu ishlarni koʻp qilishardi, lekin gapirishmasdi. Keyin ham qiladigan, ham gapiradiganlar keldi. Endi esa faqat gapirishmoqda.

Birovga sogʻinsa har kim yomonlik, Nihoyat ul oʻzi topmas omonlik.

Hammasi qalbingga bogʻliq: qalbingni oʻzgartir, dunyoing ham oʻzgarsin.

Kishi oʻziga biror mashaqqatni olmasa, boshqaninng koʻnglini ololmaydi.

Hazrati Bahouddin Naqshband (q.s.)dan muridlari bir karomat koʻrsatishni soʻrashdi. Hazrat oʻrinlaridan turdilar-da, yengil-yengil besh-olti qadam yurib, yana joylariga choʻkdilar. Muridlar hayron boʻlib qarashdi. Hazrati Naqshband (q.s.) dedilar: -Ikki yelkamda togʻday-togʻday gunohlarni koʻtarib, qushday yengil yurishimning oʻzi karomat emasmi?!

Jahon adabiyoti haqida) Yaxshi tanqidchi nafaqat oʻqigan asarlarini tahlil qiladi, balki u oʻz qalbining kechinmalari — sarguzashtlarini ham bayon qiladi.

Shoiri boʻlmagan xalq misoli ruhsiz tana.

Falsafa orqali inson oʻzini taniydi va Tangri bilan muloqot qiladi, xalq bilan esa soʻz sanʼati (ritorika) koʻmagida muloqotda boʻladi… Ritorikani va poeziyani yoqtirmaydiganlar ojiz odamlar, Tangri ularni isteʼdoddan benasib qoldirgan. Ular koʻnglidagini soʻz orqali ifodalay olmaydi va shu boisdan ham oʻzlarini sirli koʻrsatishga urinadi. Aslida esa, ularda hech qanday sir yoʻq.

Tish-tirnoq qolmagan keksa sherni koʻr, Choʻloq tulki unga beradi ozor.

Toʻgʻrilik koʻpincha muhokama qilinmaydi.

Agar yoqtirmaslik, nafrat degan narsalarning elektrga aylanishi mumkin boʻlganda, butun dunyoning yorugʻ boʻlishiga kifoya qilgan boʻlardi.

Inson gapirishni oʻrganishi uchun ikki yilga muhtoj boʻladi. Jim turishni oʻrganishi uchun esa, ellik yil kerak.

Allohdan boylik soʻradim. U menga Islomni berdi.

Odam hamma narsaga qodir! Faqat odam boʻlish qiyin.

Aqlli kishi johilga xuddi tabib bemorga xitob qilgandek xitob qilishi kerak.

Insoniyatni istaganingcha sevaver, ammo javob sevgisini kutma.

Soat zanjirband boʻlsa-da, vaqt yugurik.

Vaqt ajinlardan tashqari hamma narsani silliqlaydi.

Kitob javoniga “dafn qilingan” kitobni dunyo yuzini koʻrdi deb hisoblash mumkinmi?

Onam bilan boshqalarning orasidagi farq shuki, boshqalar meni mahzun holda koʻrmaslikni orzu qiladilar. Ammo onam mendan mahzunlikni oʻziga olishni orzu qiladi.

Oʻzbek tili, oʻz lugʻaviy tarkibi tarafidan ham, poytaxt Toshkentni eslatadigan boʻlib qoldi. Qanday yaxshi!..

Qayerga bormagin, eʼtiqoding sen bilan boʻlsin.

Sababini aytmay bolani doʻpposlash; – kimgadir hurmat-izzat koʻrsataman deb haddan oshiq mulozamat qilish; – yilning issiq kunida quyosh kuydirib turgan chogʻ hosil terishga borish – yaramaydi.

Oʻzingda diyonat emas, yovuzlik ustun degan tasavvur uygʻonishiga yoʻl qoʻyma.

Yaxshi boʻl va sening yaxshi ekaningni hech kim bilmasligiga intil.

Hamma davrlarda ham adabiyotga yangilik olib kirganlar eng yaxshi yozuvchi deb tan olingan. Lev Tolstoy buyuk adib. Uning asarlari hech qachon oʻlmaydi. Chunki uning yelkasida doim boshi boʻlgan.

Agar mavzuni oson tushuntira olmasangiz, demak uni yetarli darajada bilmaysiz.

Girdob va hayot bir narsa ekanini unutib qoʻydik.

Hayot repetitsiya qilinmaydigan pyesadir. Shu bois parda tushib, spektakl tugamagunicha hech qanday qarsakni kutmay kuylang, yigʻlang, raqsga tushing, kuling va qoʻlingizdan kelganicha yaxshi yashang.

Qirol Vilgelm davrida qirralari qirilib ketgan tangalarni muomaladan olib tashlashdi. Oʻrniga yangi zarb qilingan tanga qirgʻogʻiga bundan buyon odamlar uni buzmasin deb: “Ham bezak, ham himoya” soʻzlarini yozib qoʻyishdi. Yaxshi tarbiya ham xuddi shunga xizmat qiladi.

Oʻquvchi uchun avtorning yoshu qarisi, unvonli, unvonsizi yoʻq. U hamisha yozilgan satrlarga qarab muallifga oʻz munosabatini bildiradi: yo qalbiga jo qiladi, yo unutadi, yoʻqlikka mahkum etadi.

Dunyo yasangan, bezangan chiroyli bir kelinchak kabidir! U barchaga kulib boqadi, ammo hech kimga tegmaydi. Dunyoning bu kayfiyatini anglagan buyuk zotlarimiz unga qiyo ham boqmay oʻtib ketaveribdilar.

Qayda ravshan boʻlsa toʻgʻrilik nuri, Egrilik soʻnadi, quriydi shoʻri.

Haqiqatni – maydan, sogʻliqni – suvdan qidir.

Bilim insonga salmoq, obroʻ berishi mumkin. Shukuh, maʼnaviy goʻzallik esa faqat tarbiyadan.

Har bir millatning kelajagi istaymizmi-yoʻqmi, oʻqituvchilar saviyasiga bogʻliq. Bu haqiqatni hech qachon esdan chiqarmasligimiz lozim.

Bir olim gʻiybatchiga debdi: -Aytaylik, sen yomonlayotgan odamning obroʻsi kamaydi, ammo bu toʻkilgan obroʻ senikiga kelib qoʻshilmaydi-ku!

Kam ichding nima-yu, koʻp ichding nima, farqsiz, igna ham yoʻgʻon qoziqning uchi ham koʻzga kirar boʻlsa baribir koʻr qiladi.

Quyosh botsa oʻkinma, ertaga u tongni boshlab keladi.

Qalbingni kin va hasad ila kirlatma. Chunki ularni yuvib ketkazolmaysan.

Oʻz xatolaringni tan olishdan uyalma, aks holda ular jinoyatga aylangʻusi

Sochlar xuddi doʻstlarga oʻxshaydi: oqaradi va siyraklashadi.

Shuhrat uchun sarf-xarajat qilma.

Ruh qachon jon boʻlishdan toʻxtasa, u ozod qilinadi.

Agar alkimyo odamlarga boylik keltiradi; – qoʻshni viloyat amaldorlari vijdonan ishlaydi desang– odamlarni aldaysan.

Chamasi, tilni buzganligi uchun jarima tayin etish kerak. Ana oʻshanda hozir turnaqator boʻlib bosilib chiqayotgan yuzlab kitoblar, risolalar taqqa toʻxtaydi. Odamlarning qulogʻi tinadi. Qogʻoz tejaladi…

Tuzlik ermas shifosiyu voyasi ham, Kim egri kishining egridir soyasi ham.

Gans-Kristian Andersen – Daniyadagi eng yaxshi yozuvchi. Dunyoda undan yaxshi yozadigani yoʻq. Hech kim Andersenchalik tarixni bolalarga yaxshi hikoya qilib berolmaydi. U – jahonda noyobdir.

Bilimni oʻzlashtirish qobiliyatimdan koʻra fantaziya qobiliyatim men uchun qadrliroq.

Shijoatli kishilarni doʻst tut, chunki Tangri taolo jasur kishilarni ardoqlaydi.

Oʻzi haqida hech nima gapirmaydigan yoxud hamma narsani ayon-shayon qilib yuradigan odamga hech kim hech narsani ishonib aytmaydi.

Yalqov boʻla turib sogʻlom yurishni istagan kishi jim turib ovoz chiqarishni istagan kabidir.

Mening ogʻrigʻim kimningdir kulgisiga sabab boʻlishi mumkin, lekin mening kulgim kimningdir ogʻrigʻiga sabab boʻlmasligi kerak.

Bolalik – umrning eng mazmunli davri.

Eng baland minora ham yerdan koʻtarilgay.

Vijdonimizning ovozini eshitmaslik uchun shovqinli olomon ichiga oʻzimizni uramiz.

Tasodif yoʻq bu dunyoda hamma narsa yo sinov, yo jazo, yo mukofot, yo oldindan aytish.

Har narsaning meʼyori yaxshi. Odobning esa ortigʻi.

Bir boy davlatmandligidan kerilib, shayxga debdi: -Sizga qancha pulu oltin kerak boʻlsa, mana mendan soʻrang! -Yoʻq, — debdi shayx. – Men qulimning qulidan narsa soʻramayman. -Ie, qanaqasiga sizga qul boʻlay? – darqaxr boʻlibdi boy. Shayx javob beribdi: -Nafs mening qulim, sen esa nafsning qulisan!..

Odobli inson hamisha oddiy boʻladi.

Mutlaqo begona odamlarning bir-biriga “sen” deb murojaat qilishi yovvoyilik, qoloqlik, odobsizlik belgisidir. Men buni jinimdan battar yomon koʻraman. Chunki bu, mohiyatiga koʻra, sivilizatsiyaga va insoniyat taraqqiyotiga surbetlarcha, vijdonsizlarcha qarshi yoʻnaltirilgandir.

Har qanday gʻalabadan ustun narsa kechirimdir.

Nodonlikdan yomonlik keladi faqat, Nodonga yondoshma, bosmasin gʻaflat.

Hammasi qalbingga bogʻliq: qalbingni oʻzgartir, dunyoing ham oʻzgarsin.

Hayotdagi eng birinchi va eng muhim narsa oʻzingni oʻzingga boʻysundirishga intilishdir.

Muvaffaqiyat asosiy maqsadingiz koʻz oldingizda turganda keladi. Maqsadingiz koʻzdan nari ketishi bilan muvaffaqiyat ham ketadi.

Eng zoʻr qobiliyatlar bekorchilik sabab soʻnadi.

Muvaffaqiyat faqat intiluvchan odamgagina nasib qiladi. Qiyin sharoitda tushkunlikka tushadiganlarni esa juda kam yoʻqlaydi.

Doʻstlikda ham, dushmanlikda ham doimo meʼyorni his etib turish kerak. Aksincha, birinchisi xavfli boʻlib qolishi, ikkinchisi esa bitishmas darajaga borib qolishi mumkin. Ertaga nima boʻlishini hech kim bilmaydi.

Agar mezbon dasturxon atrofida oʻzini hamma neʼmatlardan baland tutsa, uning nonidan oʻz jigaring aʼlo va uning sharbatidan oʻz qoning bajo.

Taʼlim berish – umid urugʻini ekish demakdir.

Odam yosh boʻlgan paytda yolgʻizlik – azob, lekin kamolotga yeta borgani sari uning ilhombaxsh kuchi ortadi.

Birinchi qadamni tashlashga qiziquvchanlik turtki beradi, uning ortidan esa ilm ergashadi.

Hayotdagi eng qaygʻuli hol – hashamatga oʻrganib qolishdir.

Tunu kun nafsni tiyishga intilmoq darkor.

Doʻst degani gulday boʻlmogʻi kerak: ham yaprogʻi, ham tikani bilan.

Yomonga qoʻshilma, boʻlursan yomon, Qarosin yuqtirar doimo qozon.

Xunuk holatlarni ham oʻz foydasiga uyalmay oʻzgartira olish yashovchanlik qobiliyatining belgisidir.

Yolgʻonchiga berilgan jazo unga boshqalar ishonmay qoʻygani emas, u boshqalarga ortiq ishona olmasligidir.

Yoʻlda oʻzlariga toʻqnash kelayotgan molni koʻrib, Imom Aʼzam yoʻl beribdilar. Sababini soʻraganlarga esa shunday javob qilibdilar: -Molning shoxlari boʻlsa, mening aqlim bor!

Senda undan ham bor, bundan ham bor. Falon bormi dedilar, bor. Fismadon bormi dedilar, bor. Yaxshi, SENda SENdan nima bor, Mavlono?!

Toʻgʻrilikdan kelmish hamma yaxshi ot, Egrilikdan foyda koʻrmadi bir zot.

Qoʻpollik sizni istagan odam bilan bir joyga qoʻyadi; faqat adabgina masofa hosil qila oladi.

Bittadan ortiq haqiqat yoʻq.

Hurmat qilsang, hurmat qilinasan. Sadaqa qilsang, rizqing yana ziyoda boʻladi. Tabassum qilsang, ajr olasan. Tavozuʼli boʻlsang, yuksalasan.

Shunchaki qarab yoki turib dengizni kesib oʻta olmaysiz. Behuda istaklarga vaqtingizni sarflamang.

Ishni yarim yoʻlda tashlab, chetga chiqib oladigan va endi bu yogʻi nima boʻlar ekan, deb ogʻzini ochib qarab turadigan odam haqiqiy ahmoqdir.

Mukammallik katta quvonch olib keladi.

Vaqtning qadriga yet!

Tarix sohasida jahon miqyosida tengi kam olimlardan boʻlgan Mahmud Kamoldan soʻradilar: -Sizdagi bilimning oʻndan biriga ham ega boʻlmaganlar sizdan bir necha barobar koʻproq tanildilar. Buning sababi nimada ekan? -Men bilmoq uchun oʻrgandim, ular bilinmoq uchun!

Yasama dabdaba kaltafahmlikning intihosi.

Huzun ishqni aynishdan asraydi.

Pandu nasihatdan kim oʻgirdi yuz, Zahmati ming boʻlur, pushaymoni — yuz.

Burgut tovuqlar orasida bemalol yuraversa, u burgut emas.

Ilmlarning foydasi ochkoʻzlik bilan oltin-kumush toʻplash uchun boʻlmay, balki u orqali inson uchun zarur narsalarga ega boʻlishdir.

Ota va onaning yoshini bilmaslik mumkin emas, bu oʻgʻil uchun ham quvonch, ham tashvish.

Ilmni kim vositayi joh etar, Oʻziniyu xalqni gumroh etar.

Xulqlarning barchasi oʻz tabiati bilan goʻzal, yomon xulq-atvorlarga esa keyin erishilgan boʻladi.

Odobsiz, tarbiyasiz va badxulq kishilar bilan tortishmang.

Bu hayotda har kim boʻlishing mumkin, ammo eng muhimi INSON boʻlmogʻingdir.

Oʻylaring soʻzlaringga, soʻzlaring feʼlingga, feʼling taqdiringga nuqs etadi. Goʻzal oʻyla, goʻzal yasha.

Oʻzini boshqara oladigan odamgina erkindir.

Baxt va muvaffaqiyat – oʻzimizda, ichimizdadir.

Donolar soʻziga quloq ilmasang, Eng nodon sendirsan — bilgil, bilmasang.

Raqobatli dunyoda kitobning qudratli, sehrgar raqiblari koʻp.

Bir xristian popi oʻlkamizga kelib, yoshgina boladan cherkovning yoʻlini soʻrabdi. Bola popni cherkovga kuzatib qoʻyibdi. Minnatdor pop debdi: — Barakalla, oʻgʻlim! Ertaga ham shu yerga kelsang senga jannatning yoʻlini koʻrsataman. Bola javob beribdi: — Cherkovni yoʻlini bilmagan jannatning yoʻlini qaerdan bilardingiz?!

Dunyoda hech qanday dalil qolmagan taqdirda ham, bir mikrobning hayoti Allohni anglash va anglatish uchun yetarlidir.

Baʼzan ortingga qarab qoʻy: shunda qayerdan kelganingni unutmaysan.

Shon-shavkat yuksak maqsad sari intilganning mulkidir.

Yer yuzida quyosh nuriga loyiq bo‘lmagan odamlar ko‘p, lekin quyosh har kuni qaytadan chiqadi.

Pulga sotib olingan sadoqat, yana pulga sotiladi.

Boshlangan har narsa bir kun tugaydi.

Katta omad bu katta qullikdir.

O‘lim, ba’zan jazo, ba’zan esa mukofot, ko‘pincha lutfdir.

Umid bilan qurgan imorating bir og‘masin, bir og‘dimi baribir yiqiladi.

Mehr bilan qahr orasi bir qadam.

Yaxshilik bilan yomonlik, kulfat bilan omad, yonma-yon, oldinma-keyin yuradi.

Puxta o‘ylab ko‘rilmagan bemavrid mardlik baxt keltirmaydi.

Gap shundaki eshitganingga emas, ko‘rganingga ishon.

Va'da berishdan oldin uning ustidan chiqishni o‘yla.

Nuqsonni yoqlash bilan fazilatlar haqorat qilinadi.

Buyuk qalblar iztiroblarini sukut bilan o‘tkazadilar.

Biz odamni nimani bilishiga qarab emas, nimadan quvonishiga qarab anglaymiz.

Qabrda yotganlar pushaymon qilayotgan ishlar ustida tiriklar bir-biri bilan qirpichoq bo‘lmoqdalar.

Bilim bu – maktabda o‘rgatilgan hamma narsa esingdan chiqib ketgandan keyin o‘zingda qolgan narsalardir. Savol berishdan to‘xtamaslik juda muhim. Qiziquvchanlik odamga bejiz berilmagan. Chegaralarini bir marta kengaytirgan idrok hech qachon eski joyiga qaytmaydi.

Sevilmaganlargina nafratlanadilar.

Haqiqiy boylik – hayotning o‘zi va qizg‘in faoliyatdir.

Ish bilan mashg‘ul bo‘lmagan odam hech qachon to‘laqonli baxtli bo‘lolmaydi, ishyoqmas kishining yuzida hamisha norozilik va hafsalasizlik alomatlarini ko‘rasiz.

Har kimning qadr-qimmatini, tutgan mavqeini va har narsaning o‘lchovini belgilab olishing va shunga muvofiq ish yuritishing kerak.

Shirin so‘zlar va sha'ma ko‘ngildan chiqqan samimiyat belgisi emas.

Ehtiyotkor inson ham ba'zan adashadi.

Jarohat uchun adolatni, ezgulik uchun faqatgina ezgulikni qalqon biling.

Ezgulik uchun yaralgan yoxud ezgulikdan mutlaqo mosuvo insonni ko‘rmadim. Kimki ezgulikka intilar ekan, hamisha hurmatda bo‘lur.

Sadoqat va samimiyatni saqlab qolmoq – cho‘qqining qorni ushlab qolishidek chiroylidir.

Oliy odam Haqiqatga do‘st, manfaatga emas.

Yaxshilik, qaysidir ma'noda, minnatli hamdir.

Yaqinlaringning hayoti shirin bo‘lishiga hissa qo‘sh.

Shaxmatdagi ot ham qoqilishi mumkin

Vaqt ajinlardan tashqari hamma narsani silliqlaydi.

O‘qishni boshlash hech qachon kech emas, hatto oliy o‘quv yurtini bitirgandan keyin ham.

Nima uchun biz ijodkorlar jonu jahonimizni san'atga baxshida etamiz? Bu savolga faqat bitta to‘g‘ri javob bor: — Insonning farovonligi va ulug‘vorligi uchun!

Meni ishq sayqalladi, inson bo‘ldim. Dunyoning ulug‘vorligi va ojizligini bildim.

Sofdil oshiqlardan latifroq kishi olamda topilmas.

Yoshlar orzu qiladi. Qarilar eslaydi